O θερισμός και τα περιστέρια. σηέιωση για την κορυφαία στρώση του πεσσού του Προυσία στους Δελφούς
The harvest and the pigeons. A note on the summit course of the pillar of Prusias at Delphi
La moisson et les pigeons. Note sur l’assise sommitale du pilier de Prusias à Delphes
Résumé
Τα κατάλοιπα του πεσσού του Προυσία, κοντά στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, έχουν σχολιαστεί ποικιλοτρόπως. Πράγματι, η στρώση που υποβάσταζε το έφιππο άγαλμα του βασιλιά της Βιθυνίας έχει 112 τόρμους, εκτός από τα ίχη πάκτωσης του αγάλματος. Μέχρι σήμερα, θεωρούνταν ότι οι οπές αυτές χρησίμευαν στην υποδοχή φυτικών στοιχείων, όπως στάχυα θερισμένα από έναν εργάτη ή, μετά την απόδοση της βάσης στον πεσσό του Προυσία, χωράφι με σιτάρι, που υπονοούσε την ευεργεσία του βασιλία. Ένα δίκτυο ενδείξεων όμως, τόσο σε γραπτά κείμενα, όσο και αρχαιολογικών, μας οδηγεί σε μια διαφορετική ερμηνεία της αινιγματικής αυτής κατασκευής. Οι τόρμοι θα μπορούσαν να στήριζαν χάλκινες αιχμές (οβελοί ή μηνίσκοι) που θα σχημάτιζαν ένα σύστημα προστασίας κατά της φθοράς από τα πτηνά, όπως συμβαίνει καμιά φοράστα γλυπτά ή στην αρχιτεκτονική των ναών.
The remains of the pillar of Prusias, next to the temple of Apollon at Delphi, have generated much comment. Indeed, the course that supported the equestrian statue of the king of Bithynia presents112 mortises, above and beyond the attachment holes of the statue itself. Until the present, it has been thought that these cavities served to attach vegetal elements, ears of corn reaped by a laborer or, after the identification of the base as belonging to the pillar of Prusias, a field of corn signifying the beneficence of the king. A trail of textual and archaeological indications prompts a different interpretation for this enigmatic arrangement. The mortises would have served the insertion of bronze points (obeloi or meniskoi) forming a system of protection against defacement by birds, as is occasionally the case in sculpture and in temple architecture.
Les vestiges du pilier de Prusias, près du temple d'Apollon à Delphes, ont prêté à beaucoup de commentaires. En effet, l'assise qui supportait la statue équestre du roi de Bithynie présente cent douze mortaises, en dehors des traces d'encastrement de la statue. Jusqu'à présent, on a pensé que ces cavités étaient destinées à recevoir des éléments végétaux, épis de blé fauchés par un laboureur ou, après l'identification de la base comme appartenant au pilier de Prusias, champ de blé signifiant l'évergésie du roi. Mais un faisceau d'indices textuels et archéologiques invite à interpréter différemment ce dispositif énigmatique. Les mortaises auraient reçu des pointes en bronze (obeloi ou meniskoi) formant un système de protection contre les dégradations dues aux oiseaux, comme c'est parfois le cas en sculpture et dans l'architecture des temples.